[σεναριο]

Σκηνη α.

Το γυαλινο μπουκαλι ριχνεται στη θαλασσα. Μεσα του μεταφερει ένα μηνυμα με αγνωστο παραληπτη. Η θαλασσα θα το ταξιδεψει, οπου εκεινη νομιζει καλυτερα.

Σκηνη β.

Μυτιληνη: Σταθμος μνημης των παιδικων μου χρονων. Ένα καραβι που βρισκεται στη στερια και αποτελει από μονο του δοχειο μνημης, αποκτα ένα καινουργιο ταξιδιωτη. Τη μικρη Κατερινα, που μεταφερει αντικειμενα που συνδεονται με εικονες, υφες, αρωματα και ακουσματα της παιδικης της ηλικιας. Πολυχρωμα μολυβια και ξυλικα τουβλακια, παζλ και χαρτινα φαναρακια, κατασκευες με lego και νεροπιστολα, comics και κασετες με παραμυθια, αλογακια και ντομινο. Το καραβι ριχνεται στη θαλασσα, στο νερο. Για να λυτρωθει. Για να ταξιδεψει μεχρι τον επομενο σταθμο. Το λιμανι της Πατρας. Εκει θα παραμεινει για 5 χρονια. Τα χρονια της φοιτητικης ζωης.

Σκηνη γ.

Πατρα: σταθμος μνημης φοιτητικων χρονων. Το καραβι μετα απο το χρονικο διαστημα των 5 χρονων, ειναι ετοιμο να σαλπαρει ξανα. Τωρα η Κατερινα, μεγαλη πια, μεταφερει μαζι της, αντικειμενα απο τη φοιτητικη της ζωη. Μαρκαδοροι και πινελα, γιογιο και γλειφιτζουρια, κουδουνι ποδηλατου και σκιτσα, laptop και μακετες, βιβλια αρχιτεκτονικης και ιδεες, σχεδια και κλιμακομετρα, εισητηρια και χαρτες απο τα τα ταξιδια της. Το καραβι θα ταξιδεψει και παλι, μεχρι τον επομενο σταθμο μνημης...